Thursday, July 29, 2010

തിരസ്കൃതം


നിറങ്ങള്‍ ചാലിച്ച ഓര്‍മകള്‍
പെയ്തു തീരുമ്പോള്‍ ,
ജലശൂന്യമായ ഒരു തടാകം പോലെ
ഒഴിഞ്ഞു കിടക്കുന്ന മനസ്സ്
മരിച്ച സ്വപ്നങ്ങള്‍ക്കു മീതെ
മണല്‍ക്കാറ്റും കരിയിലയും
പുറപ്പെടാന്‍ ശ്രമിച്ചിട്ട്
പുറത്തുവരാതെ പിടയുന്ന വാക്ക്.
കണ്ഠനാളത്തില്‍ ഒടുവിലത്തെ ശ്വാസം.
പിടയുന്ന ഞരമ്പില്‍ മരണതാളം.
അനന്തരം
അനാദിയായ വെളുപ്പ്.

2 comments:

പകല്‍കിനാവന്‍ | daYdreaMer said...

മരിച്ചു പോയ ഒരു മഴവില്ല്.

sasikumar kathiroor said...

Ariuyukayilla enthukondanu ee ekanthatha, ottappetal enikku anubhavappedunnethu. orupakshe ente varikal nireye inninte neriketukalodulla ethiruppukal eazhuthi eazhuthi maduthathukondayirikkakam. (kavithakal ellam adutha suhruthukkalodu mathram paranhathu)